Przed pandemią Covid-19 biura na planie otwartym przeżywały rozkwit. Na przykład nowa siedziba Facebooka, Menlo Park, charakteryzuje się „największym na świecie otwartym planem”.
Obsesja na punkcie biura na planie otwartym, która prawdopodobnie osiągnęła swój szczyt około dziesięć lat temu, opierała się na tym, co nazwałem „skłonnością do współpracy”: niedostatecznie zbadanym założeniu, że doraźne spotkania towarzyskie są bardziej wartościowe dla biznesu, kreatywności i produktywności. ta „głęboka praca” nieprzerwana.
Jednak seria ostatnich badań rzuciła nowe światło na błędną katastrofę, jaką jest otwarta przestrzeń i znaczenie prywatnych biur, niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Raport badawczy zatytułowany „Praca zdalna i hybrydowa” przeprowadzony przez firmę Myers-Briggs Company wykazał, że najmniej szczęśliwi są pracownicy, którzy siedzą w otwartych biurach, a najszczęśliwsi są ci, którzy mają biura prywatne. (W raporcie stwierdzono również, że zarządzenia i zasady dotyczące powrotu do biura negatywnie wpływają na pracowników, a rozbieżność między polityką a pożądanym miejscem pracy prowadzi do większej rotacji pracowników).
Tymczasem niedawne badanie Roberta Halfa wykazało, że ponad jedna trzecia respondentów (35%) stwierdziła, że więcej robi w domu (gdzie może pracować bez przeszkadzania współpracownikom). Jednak prawie połowa (43%) pracowników pracujących w biurze twierdzi, że lepiej radzą sobie w biurze prywatnym.
Jak wynika z badania przeprowadzonego przez firmę Framery, firmę zajmującą się produkcją dźwiękoszczelnych kabin do biur, pogarda dla biur na planie otwartym jest obecnie większa niż przed pandemią. Około 41% twierdzi, że po pandemii ich zdolność koncentracji w biurze na planie otwartym znacznie się pogorszyła.
Wydaje się, że pracowników pracujących z domu (WFH) i pracowników biurowych mających prywatne biura mają trzy wspólne cechy:
Wszystkie te nowe dane sprawiają, że zastanawiam się: w jakim stopniu chęć pracownika do pracy w domu ostatecznie oznacza chęć posiadania prywatnego biura lub przynajmniej przestrzeni, w której można kontrolować przerwy ze strony współpracowników?
W końcu praca w domu nie jest dla każdego.
Choć obiektywnie oszczędza to czas, zwiększa elastyczność, tworzy autonomię, oszczędza pieniądze i zapewnia inne wymierne korzyści, to jednocześnie ogranicza kontakty społeczne z pracownikami, ogranicza dostępne narzędzia pracy i zmniejsza dostępność wsparcia technicznego.
Można mierzyć elementy mierzalne, ale rzeczywistość jest taka, że istnieją psychologiczne zasady dotyczące atrakcyjności (lub jej braku) pracy zdalnej.
Niektórzy to lubią. Niektórzy tego nienawidzą. Wiele z nich jest gdzieś pomiędzy.
W obliczu Wielkiej Rezygnacji, gdy firmy starają się zatrudniać i uzupełniać luki w umiejętnościach informatycznych, a także ciężko pracują, aby zatrzymać pracowników, wydaje mi się, że burzenie biur na planie otwartym i budowanie większej ilości prywatnej przestrzeni biurowej to taktyka, którą firmy przeoczają . można wykorzystać, aby przyciągnąć i zatrzymać najlepszych pracowników.
Oczywiście różne firmy mają różne ograniczenia (budżetowe i inne), a także różne misje, podejście do pracy i zarządzania oraz inne czynniki.
Nie ma więc tutaj jednej, uniwersalnej odpowiedzi.
Wydaje się jednak, że najlepsza polityka dotycząca zadowolenia i produktywności pracowników jest całkiem prosta: każdy, kto może pracować zdalnie, może wybrać, gdzie i kiedy pracuje: w biurze w pełnym wymiarze godzin, w niepełnym wymiarze godzin lub nigdy.
Jednak ci, którzy zdecydują się na pracę w biurze, mogą spodziewać się własnego, prywatnego biura.
Takie podejście nie tylko sprawi, że pracownicy będą szczęśliwsi i bardziej produktywni, ale prawdopodobnie również zwiększy liczbę pracowników, którzy zdecydują się na pracę w biurze.
Prawa autorskie © 2022 IDG Communications, Inc.