Historia głosi, że 23 września 1889 roku Fusajiro Yamauchi założył firmę produkującą karty do gry o nazwie Nintendo. Od tych skromnych początków jako jeden z ponad 30 hurtowników kart do gry z siedzibą w dzielnicy Shomendori/Takasegawa w Kioto, rodzinna firma stała się największym producentem kart do gry w kraju. Pod przywództwem prawnuka Fusajiro, Hiroshiego Yamauchiego, Nintendo wkroczyło na wschodzący rynek gier wideo i stało się rozpoznawalnym na całym świecie gigantem, jakiego znamy dzisiaj.
W 1889 roku patent na telefon miał dwa lata, obecne wojny Edisona i Tesli wciąż szalały, a parowce oceaniczne zapoczątkowały pierwszą falę globalizacji. Świat gwałtownie się kurczył, a Japonia w końcu wyszła z feudalnego okresu Edo wraz z końcem buntu Satsuma 12 lat wcześniej. Wiesz, ten, w którym Tom Cruise najwyraźniej odegrał kluczową rolę…
Nintendo otworzyło swoje drzwi dla Japonii wchodzącej na światową scenę jako monarchia konstytucyjna w stylu europejskim, z bogatą kulturą grawerowania i prowadzenia dokumentacji, która rywalizowała z najbardziej zaawansowanymi krajami zachodnimi.
Zaskakujące jest więc to, że o początkach Nintendo, mimo że jest jedną z najbardziej znanych firm na świecie, wiemy prawie nic. Co jeszcze dziwniejsze, to, co wydaje nam się, że wiemy, często nie może być potwierdzone dokumentami dowodowymi; w rzeczywistości często temu zaprzecza.
Czy Nintendo naprawdę powstało w 1889 roku?
Twierdzenie, że Nintendo zostało założone w 1889 roku przez 21-letniego Fusajiro Yamauchiego, nigdy nie zostało zakwestionowane. Samo Nintendo podaje datę na swojej stronie internetowej i nie ma współczesnej książki Nintendo, która by się z tym nie zgadzała.
Jednak ta data jest prawdopodobnie błędna. W katalogach handlowych z okresów Taisho i wczesnych okresów Showa, takich jak Teikoku Shinyo-roku, data założenia firmy jest konsekwentnie podawana jako 1892, około trzy lata po twierdzeniu Nintendo.
Przeszukałem setki dokumentów w Bibliotece Sejmu Narodowego Japonii i pierwszą wzmianką o dacie 1889, jaką znalazłem, był wpis w wydaniu Teikoku Shinyo-roku z 1936 roku dotyczący Sekiryo Yamauchiego, przybranego zięcia. Syn Fusajiro. i drugi szef Nintendo. Od kiedy Fusajiro był szefem firmy, wszystkie poprzednie wpisy, które znalazłem, pokazują późniejszą datę. Pierwsza wzmianka o Fusajiro Yamauchi, jaką widziałem, pochodziła z 1895 roku. I w przeciwieństwie do większości innych twórców kart w mieście, aż do 1900 roku zapomniał zarejestrować znaki towarowe w urzędzie patentowym.
Teraz nie jest wykluczone, że Sekiryo zdał sobie sprawę, być może dzięki nieoczekiwanemu odkryciu starożytnego dokumentu lub podczas rozmowy ze swoim teściem, który ma teraz 68 lat, że Fusajiro założył firmę, gdy miał 21 lat, a nie 24. Wydaje się bardziej prawdopodobnie Sekiryo po prostu pamiętał datę, kiedy redaktorzy katalogu skontaktowali się z nim w celu ponownego sprawdzenia, a potem utknęli.
Obraz siedziby Nintendo
Krytyczny i znający się na rzeczy fan Nintendo może nie zgodzić się z moim stwierdzeniem i wskazać to zdjęcie jako dowód na to, że Nintendo istniało w 1889 roku.
W 2017 roku japoński serwis prowadzony przez miasto Kioto udostępnił zdjęcie, z którego wynikało, że przedstawia biura Nintendo krótko po otwarciu firmy. Zdjęcie obiegło cały Internet, a fani Nintendo udostępnili to niezwykle romantyczne zdjęcie, przedstawiające piękny tradycyjny japoński budynek, który wyglądałby jak dom w filmie Studio Ghibli.
Tyle że nie może pochodzić z 1889 roku, nie według japońskich historyków rowerów Masayuki Hasebe i Yuki Ootsu: „Gdyby zdjęcie naprawdę zostało zrobione w 1889 roku, ten rower byłby drewnianym groszem” – powiedział mi Ootsu. Z podpórką, pompowanymi oponami i tylnym bagażnikiem taki rower pojawiłby się ponad dekadę później. Ootsu podejrzewa, że zdjęcie zostało zrobione między 1912 a 1930 rokiem.
Nintendo bajo od Shogunate
Jest jeszcze jeden mylący zwrot w historii pochodzenia Nintendo. Argumentowałem, że dowody z dokumentów sugerują, że Nintendo zostało założone w 1892 roku, później niż sugeruje popularna historia, ale istnieją również dowody na to, że korzenie firmy mogły sięgać okresu Edo, kiedy szogunat nadal zabraniał gry w karty, najpierw teoria. powiedział mi inny badacz kart, Hisashi Ishikawa.
Fusajiro Yamauchi nie urodził się jako Yamauchi, ale Fukui: jego biologicznym ojcem był mężczyzna o imieniu Sosuke Fukui, a rodzina Yamauchi adoptowała go w młodym wieku. Prawie nic nie wiadomo o rodzinie Fukui, ale na karcie do gry z późnego okresu Edo, upublicznionej przez dr Takashiego Ebashiego, znajduje się logo przedstawiające postać przynoszącą szczęście, „fuku” (福), w kółku . Ten sam znak jest również używany w nazwisku rodziny Fukui (福 井). Na innym druku kart do gry z połowy okresu Meiji ponownie widzimy to samo logo, a na kilku innych kartach widać coś, co wydaje się być pierwszymi chińskimi znakami użytymi do zapisania imienia i nazwiska Sosuke Fukui. „wtedy” (宗) i „fuku” (福).
Ten typ logo był powszechny w japońskich sklepach i firmach od czasów Edo. Zwykle składa się ze znaku kanji lub kana w środku lub określonego kształtu geometrycznego, który można odczytać w określony sposób. Kikkoman, światowej sławy producent sosu sojowego, bierze swoją nazwę od swojego logo, czyli znaku „człowiek” (萬) w sześciokątnym kształcie znanym jako „kikko” po japońsku. Podobnie, wszystko wewnątrz okręgu jest poprzedzone przedrostkiem „maru-”, więc znak „fuku” wewnątrz okręgu jest zwykle odczytywany jako Marufuku. Jak wiedzą zagorzali fani Nintendo, Nintendo nadal używa tego logo, choć w bardziej stylizowanej formie, na swoich kartach hanafuda.
Dowody nie są ostateczne, ale wydaje się prawdopodobne, że biologiczny ojciec Fusajiro wykonał te dwa pierwsze wrażenia z kart, a „fuku” w logo Marufuku, którego Nintendo nadal używa, pochodzi od nazwiska Fukui. .
Co jest nie tak z hanafudą?
Jednym z powodów, dla których historia Nintendo jest trudna do zbadania, jest gra karciana, na której została zbudowana: hanafuda. Podczas gdy Nintendo jest znanym producentem kart do gry, historycy kart do gry w Japonii skupili się głównie na bardziej szanowanych grach karcianych, takich jak Hyakunin Isshu Karuta i Iroha Karuta, gdzie Nintendo zawsze było trochę graczem.
Być może zastanawiasz się, co jest nie tak z hanafudą. Karty są pięknymi, delikatnymi przedmiotami, z których każdy jest zilustrowany sceną ptaków i kwiatów, co wydaje się kwintesencją wyrafinowanych japońskich obrazów. Chociaż to wszystko prawda, karty mają problem z wizerunkiem tak długo, jak istnieje Nintendo z powodu silnego związku hanafudy z nielegalnym hazardem.
Nielegalne i półlegalne gry losowe, takie jak pachinko, są z kolei silnie kojarzone z japońską przestępczością zorganizowaną, czyli yakuzą. Samo słowo „yakuza” pochodzi od złej ręki hanafuda, 8-9-3 (chociaż, ściśle mówiąc, jest to ręka z pokrewnej gry karcianej zwanej oicho kabu). Ponieważ Japonia zmierza w kierunku wprowadzenia monopolu kasynowego, komitet przygotowawczy publicznie oświadczył, że pod żadnym pozorem w żadnym z trzech budowanych kasyn nie będzie rozgrywana hanafuda.
Ta historia marihuany jest jednym z powodów, dla których Nintendo nie lubi zajmować się swoją przeszłością. Jednak plany otwarcia muzeum Nintendo na południe od Kioto w 2024 roku sugerują, że może się to zmienić. A wraz z digitalizacją większej liczby książek i dokumentów przechowywanych każdego roku przez Narodową Bibliotekę Diety Japonii, więcej odkryć prawdopodobnie czeka tuż za rogiem.
Marcus Richert jest badaczem kart do gry i aktywnym członkiem International Playing Card Society. Obecnie wydaje ręcznie robioną grę karcianą hanafuda z Oishi Tengudo, najstarszym wciąż aktywnym twórcą kart do gry na świecie i być może najstarszym rywalem Nintendo.