Budowanie komputera od zera wymaga szczegółowej oceny każdego z komponentów, co sprawi, że będzie on najlepszy ze wszystkich. Centrum prawidłowego funkcjonowania procesora to płyta główna lub płyta główna, do której podłączone są wszystkie elementy składające się na komputer. Od początku tego stulecia postęp technologiczny następował bardzo szybko w porównaniu z sezonem lat 80-tych i 90-tych. Z czym zdobycie dobrej płyty głównej stało się wyzwaniem, ze względu na gamę modeli i istniejące marki. Ale aby osiągnąć punkt modernizacji, który mamy dzisiaj, trzeba wiedzieć, gdzie narodziło się to całe cudo, które nazywamy również płytą główną i które oferuje nam możliwość tworzenia lub rozwijania świata pomysłów na ekranie.
Co to jest płyta główna AT?
Zaawansowana technologia (AT) to format płyty głównej używany przez IBM AT w pełnym formacie desktop i full tower. Do tego dochodzi zasilacz AT, czyli urządzenie mieszczące się w obudowie komputera. Zajmuje się przetwarzaniem prądu przemiennego z linii elektroenergetycznej na prąd stały. The
Płyta główna AT została wydana w XNUMX roku w celu zastąpienia technologii o nazwie eXtended Technology (XT)., z którym każdy producent generował komputer inaczej, co uniemożliwia przeprowadzanie wymian części, aktualizacji sprzętu i innych operacji. Była to pierwsza udana próba standaryzacji kształtów płyt głównych. Jednak z czasem odkryto nowe wady, które doprowadziły do jego wymiany. Jego znaczny rozmiar działał na jego niekorzyść, ponieważ dość trudno było wprowadzić nowe dyski. Płyta główna AT ma wymiary około stu milimetrów, tak duże, że nie mieści się na minikomputerze. W związku z tym należało stworzyć termin złącza 6-pinowe, aby funkcjonowały jako złącza zasilania tego typu płyt głównych. W dobie komputerów osobistych kompatybilnych z IBM, współczynnik kształtu AT odnosił się do
wymiary i układ płyt głównych dla IBM AT. Wielu zewnętrznych producentów stworzyło płyty główne zgodne z formatem IBM AT, tak jak robiły to poprzednie modele (komputer IBM, IBM XT), dzięki czemu użytkownicy mogli modernizować swoje komputery za pomocą szybszych procesorów.
sklonowany model
Przez lata XNUMX r
Model IBM AT był najczęściej kopiowanym przez klony IBM który zaczął wykorzystywać projekty kompatybilne z AT, zwiększając jego popularność. Jeszcze w latach XNUMX. kupowano płyty główne AT i ich komponenty. On
oryginalny projekt mierzy sto trzydzieści osiem x dwanaście cali, oznacza to, że nie mieści się w stojakach typu mini desktop i zajmuje miejsce za wnęką na napęd. Z czym, jak już wspomniano, zapobiega to dodawaniu nowych jednostek. Producenci klonów zwrócili również uwagę na złącza zasilania. Te na płytach głównych AT to praktycznie identyczne wtyczki 2-pinowe i 6-pinowe.
Firma IBM zaprojektowała złącza z kluczem mechanicznym w taki sposób, aby każde z nich można było włożyć tylko we właściwe miejsce. Jednak niektórzy producenci klonów grali w tym momencie, aby obniżyć koszty i używali złączy bez kodowania, czyli wymiennych. Niestety, 2 złącza zasilania, których wymaga, nie są łatwe do rozróżnienia, co powoduje, że wiele osób uszkadza swoje płyty główne, nie podłączając ich prawidłowo. Ten projekt płyty głównej przetrwał długi czas, od pentium p5 do lat, w których zaczęto używać pentium XNUMX, wprowadzając nowe technologie, które ułatwiły wymianę komponentów, a także integrację większej liczby jednostek.
Płyta podstawowa Baby AT
W XNUMX roku IBM wypuścił mniejszy i tańszy projekt płyty głównej, Baby AT, co bez wątpienia skłoniło również innych producentów do przejścia na tę odmianę. Specyfikacja tego modelu jest bardzo podobna do płyty głównej IBM XT, ale z pewnymi modyfikacjami, takimi jak lokalizacja otworów na śruby, aby zmieścić się w obudowie typu AT.
Płyty główne Baby AT pasują do wszystkich typów obudów, z wyjątkiem niskoprofilowych lub bardzo cienkich. Jako ulepszenia przedstawia elastyczność swojego projektu, w tym punkcie jest centrum jego sukcesu, a jednocześnie wad. Gniazda rozszerzeń znajdują się z reguły w lewej tylnej części płytki, umieszczając mikroprocesor przed nimi. Był to ważny punkt, gdy chipy były powolne i rozpraszały mało ciepła, jednak wzrost prędkości mikroprocesorów wymusił integrację komponentów z możliwością ich maksymalnego chłodzenia. Nowe komponenty zwykle uniemożliwiają instalację większych kart rozszerzeń, blokując niektóre gniazda. Dokładnie ten sam projekt płyty głównej Baby AT
utrudnia integrację innych komponentów, takich jak obsługa sieci lokalnej, kierownika graficznego lub kierownika dźwięku. Innym czynnikiem przeciwko niemu jest konserwacja lub aktualizacja niektórych komponentów. Niewygodne jest rozbieranie połowy komputera, dopóki nie będzie można dostać się do dowolnego komponentu w bardziej przystępny sposób. Rozwiązywanie talerza w celu utrzymania go w idealnym stanie staje się nieco trudne, a także niewygodne. Zwykle ta niezgodność konserwacyjna ma miejsce w przypadku gniazd pamięci, ponieważ są one zakryte plątaniną kabli, a nawet jednostkami pamięci. Lata doświadczeń pomogły niektórym producentom skutecznie rozwiązać te wady. Jednak nadal istnieją płyty, które wykazują dziwne błędy w działaniu w stosunku do niektórych programów lub systemów operacyjnych.
domena dekady
Po jego wydaniu wielu producentów zdecydowało się na ten projekt płyty głównej. Najbardziej przykuło moją uwagę
rozmiar dwieście dwadzieścia x trzysta trzydzieści milimetrów. Z tym, co dominowało na rynku przez dekadę, poza trudnościami, jakie wytworzył wraz z rozwojem mikroprocesorów. Ta odmiana formatu AT była obecna na rynku komputerów osobistych od serii procesorów Intel XNUMX aż do wprowadzenia Pentium. Był standardem w komputerach osobistych do XNUMX roku, kiedy został zastąpiony formatem ATX. Wśród osobliwości, które podkreśla jego domena, jest to, że płyty główne zbudowane zgodnie z tym projektem jako pierwsze zawierały złącza dla różnych zintegrowanych portów, z tyłu i połączone wewnętrznie. Oprócz tego pamiętajmy, że współczynnik kształtu AT był pierwszą udaną próbą standaryzacji kształtów płyt głównych. Stamtąd otworzyły się drzwi do planety technologicznych powiązań. Być
z AT lub Baby AT (w ulepszonej wersji), czynnik ten stworzony przez IBM prowadził do 1997 roku. Od tego czasu pojawiły się kolejne, bardziej zaawansowane modele, nie tylko od IBM, inni producenci podjęli się stworzenia swoich płyt głównych i zwykle są one kompatybilne z innymi podzespołami różnych marek. Ponieważ taki był zamiar od samego początku dla producentów klonów.