Tak narodził się Bretton Woods II, gdzie nadal dominuje dolar, ale w systemie wykorzystującym głównie „walutę krajową”. Pieniądze wewnętrzne składają się z roszczeń, za które ktoś inny odpowiada, podczas gdy pieniądze zewnętrzne to rodzaj pieniędzy, za który niczyja nie jest odpowiedzialna. Innymi słowy, system monetarny stał się w dużej mierze oparty na długu. Zatem kiedy Chiny trzymają amerykańskie obligacje skarbowe, są to pieniądze krajowe. Kiedy Rosja sprzedaje dolary amerykańskie, aby kupić złoto, są to zagraniczne pieniądze.